Max Meyerstein (1879 - 1942), Bertha Meyerstein (1884 - 1941), Franziska Meyerstein (1910 - 1943), Werner Meyerstein (1915 - 1942) i Gerda Abraham (1910 - 1942)

Max Meyerstein pochodził z Bremke koło Getyngi. W 1905 r. przybył do Jeny, gdzie został brygadzistą w fabryce zeissa. Z żoną Berthą Katz miał dwoje dzieci: niepełnosprawną, poruszającą się na wózku inwalidzkim córkę Franziskę i syna Wernera. Rodzina kupiła dom przy Schützenstraße (dziś Friedrich-Engels-Straße). Posada w zeiss-Werke zapewniała rodzinie byt w klasie średniej do 1938 roku, choć stawał się on coraz bardziej niepewny. Max Meyerstein był jednym z Żydów jenajskich internowanych w Buchenwaldzie w listopadzie 1938 roku. Po jego wyjściu z więzienia rodzina próbowała zebrać fundusze na emigrację sprzedając dom, ale Max i Bertha Meyersteinowie zostali aresztowani w kwietniu 1940 roku. Max Meyerstein trafił do Buchenwaldu przez obozy koncentracyjne Sachsenhausen i Dachau w lipcu 1941 roku. 12 marca 1942 r. został zagazowany w ośrodku zagłady w Bernburgu. Jego żona została zamordowana 3 kwietnia 1941 r. w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück.

Werner Meyerstein został deportowany 9 maja 1942 r. wraz z Gerdą Abraham, żydowską służącą Meyersteinów, przez Weimar do Bełżyc. Obaj zostali tu prawdopodobnie zakwalifikowani jako "zdolni do pracy", wywiezieni do powstającego jeszcze obozu zagłady na Majdanku i tam zamordowani przed końcem 1942 r.

Sparaliżowana Franziska Meyerstein musiała pod koniec lipca 1941 roku opuścić dom rodzinny i przenieść się do schroniska przy ulicy Löbstedter Straße. 2 marca 1943 r. została deportowana do Auschwitz. Prawdopodobnie popełniła samobójstwo w transporcie.

W dniu 23 maja 2007 r. przy Friedrich-Engels-Straße 52 ustawiono Stolpersteine dla rodziny Meyerstein i Gerdy Abraham (inicjatywa Jenaer Arbeitskreis Judentum).